Deze foto maakte ik tijdens mijn reis door Mongolië.
We waren onderweg in Mongolië, met een jeep over stoffige hobbelige wegen door de bergen en de steppen in het Altaj gebergte en maakten een stop bij een kruispunt van wegen. Daar waren een paar winkeltjes, een verroeste benzinepomp en stonden een paar auto’s. Tijd om een fles water te kopen en even de benen te strekken. Ook deze vrachtwagen troffen we aan. Gammel, zoals zoveel vervoermiddelen hier. De motorkap staat open, een wiel is er af. Achter de auto staan mannen, ze zijn aan het sleutelen. Autorijden in dit land betekent ook dat je moet kunnen sleutelen.
De vrachtauto is zwaar beladen met hout. In dit onherbergzame kale landschap staan heel weinig bomen. Een lading hout hadden we nog niet gezien. Op het grote pak hout ligt ook zeildoek. Zou dat van een ger zijn, de nomadentent die veel Mongoliërs als verblijfplaats dient? Daarnaast een vat, wellicht met reservebrandstof voor de lange weg door onbewoond gebied. Bovenop de vrachtwagen ook twee geiten, vastgebonden en lijdzaam wachtend op wat komen gaat. Ik kan niet anders dan medelijden hebben met deze dieren. Geitenvlees wordt veel gegeten hier, de chauffeur kan in zijn maaltijd voorzien of heeft handel voor op zijn thuisadres. Deze geiten zullen geen lang leven meer beschoren zijn.
Dat is mijn verhaal bij deze foto. Steeds ploppen er vragen op, interpretaties, vul ik het verhaal in. Het is mijn verhaal, mijn kijk, ik geef het mijn betekenis. Jij ziet misschien heel iets anders, omdat jij met jouw ogen kijkt, gekleurd door jouw verhalen.
Wat zie jij in de foto, wat valt jou op? Welk verhaal zou jij willen vertellen? Waar raakt dit verhaal aan jouw eigen verhaal?
Met aandacht kijken, waarnemen wat er is. Een foto bekijken en beschrijven lijkt zo gemakkelijk, maar als je er bewust even bij stil staat dan realiseer je je pas hoe je kijken gekleurd wordt door de waan van de dag, je vooronderstellingen, je ervaringen, je patronen. Door deze gekleurde bril bezien we de wereld om ons heen.
En zo kijken we ook naar onszelf en ons handelen. We hebben ons een beeld gevormd van onszelf. Dat beeld vormt het verhaal dat we onszelf en anderen vertellen. Het antwoord op vragen als “wie ben ik” “waar kom ik vandaan”, “waar ga ik naar toe” en “wie wil ik zijn”. Met deze verhalen verlenen we onszelf betekenis.
Oud
Wat als dit beeld dat je over jezelf hebt niet meer bij de huidige versie van je zelf hoort? Omdat je rondjes blijft draaien, het gevoel hebt dat je stil staat, niet verder komt, een afslag gemist hebt? Of omdat het niet het hele verhaal is, omdat je bijvoorbeeld niet weet waar je naar onderweg bent? Toe bent aan nieuwe betekenis?
Dan wordt het tijd om je verhalen te onderzoeken. Ontbrekende delen toe te voegen over heden en toekomst. Oude overbodig geworden elementen achter je te laten. Al verhalende creëer je een nieuw verhaal en geef je een nieuwe betekenis aan jezelf, aan je handelen. Omdat je gegroeid bent, omdat je verder wilt, toe bent aan een nieuwe stap. Kijken met nieuwe ogen…
Bevraagd worden
Mocht je het prettig vinden om bevraagd te worden bij het proces van je zelf waarnemen, van betekenis geven, neem dan contact met mij op. Ik help je met professionele methoden om een nieuw verhaal te vertellen over jezelf en er een nieuwe betekenis aan te geven. Zodat jij weer vol vertrouwen en met voldoende brandstof verder kunt op je weg! ja, ik neem contact met je op
Gedicht
Tot slot dit gedicht. Het raakte mij omdat het zo mooi weergeeft dat het een proces van voortdurende verandering is, van kijken naar waarnemen en van beeld naar beeltenis en betekenis.
steeds vaker
constateer ik
dat ik constateer
bezie ik
mijn kijken
naar de wereld
als een waarneming
die zelden nog
de reële is
maar meer
en meer het beeld
van een beeltenis
teken
van betekenis
gedicht van Ruben van Gogh
Teken van betekenis…. Wat is jouw verhaal? Ik hoor het graag van je!
06 5050 47 77 jannie.hoegen@adao.nl
